رفتیم استارباکس نشستیم.
داشت میگفت من ازینا یه ریفرشر خواستم، بیا نگاه کن 90 درصدش یخه. بخدااااااااا توی امریکا حتی نصف اینم یخ نمیریزن.
بهش گفتم بیا اینو گوگل کنیم ببینیم اگه واقعا اینجوریه بریم بهشون بگیم که این چیه؟! این هیچی نداره فقط یخه.
بچه راستم میگفت کلا یخ بود.
یه سایز لارج گرفته بود، ولی همه ش یخ بود فقط.
بعد داشت غر میزد که این کاناداییا خیلی گدا و خسیسن.
بهش گفتم آره این اخلاقا رو دیدم توشون. اون دست و دلبازی رو ندارن، خسیسن. ولی یادت نره هیچ کجای دنیا کامل نیست.
داشت میگفت تو بیین ما هر جا پارک میکنیم جا نیست درو باز کنیم بیایم بیرون، بغلی هم نمیتونه. یعنی هیچ کدوممون نمیتونیم حتی یه در رو باز کنیم از دو تا ماشین،
اون از پارکینگای توی ساختمونا و.
بعد برگشتیم بحثو عوض کردیم به خروشچف. و اینکه چرا گورباچف نوبل گرفت؟!
همون موقع یه خانومی اونور نشسته بود،
ازونور گفت شما از امریکا اومدین!؟ روی سخنش با من بود.
بهش گفتم نه من از ایران میام، انتاریو بودم و از اونجا اومدم اینجا.
برگشت گفت ایشون از امریکا میاد؟! گفتم بله.
بعد گفت اینجا چیکار داری؟! گفتم زندگی میکنم.
پرسید سیتیزنی؟ کار میکنی؟ چی خوندی؟ شاید بگم توی سه ثانیه هزار تا سوال اینجوری پرسید. نمیدونم امریکا رفتی؟!
ایرانی بودا.
ساده و مهربونم بود.
بعد گفت ایشالا تو هم با همین پسره برو امریکا اینجا نمون (خودش اینجا روی پی ار بود)، بهش گفتم ممنون. من خودم میرم. گفت کجا میری؟ گفتم فعلا ام ای تی. ببینم بعدش چی میشه.
گفت ام ای تی همون دانشگاه خوبه توی نواداس؟!
گفتم نه ام ای تی توی شرقه.
نوادا لاس وگاس رو داره. نوادا اصلا وسطای امریکاس ربطی به دانشگاه ام ای تی نداره.
گفت خوشبحالت.
بعدم رفت :|
این بود مکالمه من و یک هموطن.
دلمم میسوزه براشون.
مشکل ما ایرانیا اینه که به پرایوسی هم اصلا احترام نمیذاریم. اصلا.
یا رفتیم یه شامی بخوریم.
یه عده ایرانی اومده بودن، با صدای بلند داد میزدن میخندیدن.
بعد نوبتی بلند میشدن عکس میگرفتن داد میزدن همه اینها رو نگاه میکردن. از بقیه هم میگرفتن :|
بعدم رفتن یکی دیگه رو از پشت یه میزی بلند کردن که بیا از ما عکس دسته جمعی بگیر :|
یعنی ما با خجالت تموم نشدنی نگاه میکردیم.
دختره رو از وسط شام بلند کردن! یکی دیگه رو اصلا. مال کانادا بود!
وای خدا.
پرایوسی هم یونجه.
درباره این سایت